Toch ervaart hij het niet als een enorme overgang. “Mijn vorige werkgever is een organisatie met vestigingen in veel verschillende landen. Omdat er ook een wereldwijde schil over de verschillende landen ligt, is er veel politiek. Zo’n olietanker verandert niet opeens van koers”, legt Rafael uit.

Als product owner bij de Belastingdienst is zijn werk wel heel anders dan hij gewend was. Maar Rafael is trots dat hij al snel zijn weg heeft kunnen vinden binnen de gigantische organisatie. “Het Team Keten heeft mij gevraagd om product owner voor een team van data-analisten te worden. Daarnaast ben ik klantbeeld owner voor de applicatie Inzicht, een webapplicatie met als doel om behandelaren een overzicht te geven van alle beschikbare gegevens voor het uitvoeren van hun werk. Daarmee behartig ik de belangen voor mijn bedrijfsonderdeel richting het team die deze applicatie voor de Belastingdienst bouwt. Ik merk dat ik met mijn kennis en ervaring toegevoegde waarde lever. Er zijn veel olifantenpaadjes, maar door tussen teams kennisdeling te bevorderen en structuur aan te brengen, zetten we stappen”, vertelt hij.

Of hij er niet heel erg op achteruit is gegaan ten aanzien van zijn corporate salaris? “Als je de auto van de zaak en piketdiensten meetelt wel. Maar ik wilde die werkdruk niet meer. Ik werkte veel met internationale klanten. Dan word je gewoon uit je bed gebeld, in een managementfunctie wordt dat als normaal beschouwd. Deze 36-urige werkweek is een dikke bonus. Daarnaast hebben we bijna 17 procent persoonsgebonden budget dat je in kunt zetten om bijvoorbeeld extra vakantiedagen te kopen, een fiets van de zaak aan te schaffen of de thuiswerkplek goed in te richten.”

Dat iedereen een mening heeft over de Belastingdienst heeft Rafael wel gemerkt door zijn stap. “Zelfs tijdens mijn sollicitatiegesprek werd gevraagd wat ik ervan vond om ambtenaar te worden. Terwijl ik dacht: ‘ik ga toch gewoon werken?’ Natuurlijk had ik zelf ook wel het vooroordeel dat de Belastingdienst een stoffige organisatie was, maar ik weigerde te geloven dat ik daardoor zou veranderen in een ambtenaar. Bovendien geloof ik dat ik met mijn kwaliteiten juist dingen kan veranderen. En belasting betalen dient een doel, dat vind ik mooi.”

Wat Rafael het meest is opgevallen in zijn eerst jaar bij de Belastingdienst is de persoonlijke benadering, zowel op de werkvloer als daarnaast. “In de tweede week dat ik aan het werk was, ontdekte mijn vriendin een knobbeltje in haar borst en bleek het kwaadaardig. Ik zat te janken op mijn werk. Gelijk werd er door mijn leidinggevende aangegeven dat ik alle ruimte moest nemen die ik nodig had, maar ik dacht alleen maar: ‘maar ik zit in mijn proeftijd’. Het is een heel zwaar jaar geweest, maar ik heb mij altijd gesteund gevoeld. Ik heb daardoor echt het gevoel ervaren dat ik als persoon belangrijk ben binnen de Belastingdienst.”

En dat het ook anders kan, heeft Rafael helaas dichtbij ook meegemaakt. “Mijn vriendin was ook net aan een nieuwe baan begonnen, maar na zeven maanden werd haar contract niet verlengd. Gelukkig gaat het nu goed met haar gezondheid!”, besluit hij.