Dat zorgt ervoor dat van IT’ers veel zelfstandigheid wordt verwacht – tenslotte is hun kennis vaak zo specialistisch dat het voor leidinggevenden buitengewoon lastig kan zijn om nog te volgen waar ze het überhaupt over hebben. Maar het betekent ook dat ze steeds vaker eisen dat ze hun werk op hun eigen manier kunnen doen. Omdat ze dan het meest productief zijn, maar ook omdat ze weten dat ze elders met open armen worden ontvangen als ze zouden besluiten dat jouw organisatie niet aan hun wensen voldoet.

Het is nog net niet zo dat je IT’ers met fluwelen handschoenen moet aanpakken – maar het scheelt soms niet veel. En dat kan heel spannend zijn. Want tegelijkertijd verwacht de rest van de organisatie dat tech ‘automagisch’ al hun problemen oplost. Automatisering, innovatie, digitalisering, AI: de belofte van technologie is zo groot dat eindgebruikers vaak niet goed begrijpen waarom het niet een beetje sneller kan allemaal?

Aan de leidinggevenden in IT de schone taak daar een bemiddelende rol in te spelen. Hoe zorg je ervoor dat wat de IT-afdeling produceert nog goed aansluit bij de organisatie? Kun je IT’ers en eindgebruikers dwingen naar elkaar te luisteren? Is wat de IT-afdeling beschouwt als de perfecte oplossing voor een specifieke uitdaging ook werkelijk wat de organisatie ervan verwacht?

Eén van de belangrijkste vaardigheden van moderne IT-managers is dan ook de balanceer-act: aan de ene kant wil je een omgeving scheppen waarin de meiden en jongens van de tech zich thuis voelen en ‘hun ding kunnen doen’, in de hoop en veronderstelling dat dat leidt tot briljante nieuwe toepassingen. Aan de andere kant wil je de collega’s van de business oplossingen voorschotelen die hun leven simpelweg een stukje plezieriger, eenvoudiger en efficiënter maken. En dan liefst een beetje snel.

De beste leidinggevende in IT is acrobaat. De enige constante in dit vakgebied is permanente verandering. Je moet door heel wat hoepels kunnen springen om tech optimaal tot zijn recht te laten komen in een organisatie die er vaak alleen maar met open mond naar kan kijken. Een evenwichtige persoonlijkheid, een flexibele instelling en een stabiel karakter zijn daarvoor absolute vereisten.